معنی بی جواز در لغت نامه دهخدا

بی اجازه. بدون اجازه. بی رخصت:، بدو پهلوان گفت کای دیوساز، چرا رفتی از نزد من بی جواز؟، فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ص 2650)

معنی بی جواز در فرهنگ لغت هوشیار

بدون اجازه و رخصت

معنی بی جواز - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی بی جواز در فرهنگ لغت هوشیار

بدون اجازه و رخصت

بی جواز

لغت نامه دهخدا

بی جواز

فرهنگ لغت هوشیار

بی نماز

کسی که نماز نخواند، حائض

فرهنگ فارسی عمید

بی نیاز

کسی که احتیاج به کسی یا چیزی ندارد، کنایه از توانگر، چیزدار

فرهنگ فارسی عمید

بی خواب

آنکه نتواند بخوابد، کسی که به خواب نرود

فرهنگ فارسی عمید

بی دوام

آنچه زود فرسوده و نابود شود، ناپایدار

فرهنگ فارسی عمید

بی توان

ضعیف، سست، ناتوان، فقیر، من، بنده

فرهنگ فارسی عمید

بی سواد

کسی که خواندن و نوشتن نداند

فرهنگ فارسی عمید

بی جواب

(جَ)

آنکه قابل جواب نباشد. (آنندراج). بی پاسخ و غیرمقبول. (ناظم الاطباء). سخن که نتوان آنرا جواب گفت. (یادداشت بخط مؤلف) :
عین صواب و مسئله بی جواب.
سعدی.
خجالت میکشم از نامه های بی جواب خود
که بار خاطر آن رخنۀ دیوار میگردد.
صائب (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا